Is de essentie van het station hier getroffen? Het begin van de reis, de rails die zich naar beide kanten in beginsel bijna oneindig ver uitstrekken? Wachtende reizigers met koffers, onderweg naar wie zal het zeggen?

Of is die essentie juist de nietszeggende gevel met de plaatsnaam er op, verder onverschillig voor de reiziger en zijn bestemming? Het station als tochtige doorvoer plaats. Want vrijwel geen enkel station is echt het eindpunt van de reis...
 

Tja, eh, de zon stond nu eenmaal aan deze kant. Dus mijn standpunt lag voor de hand. En de trap moest er op.
En, een station zonder rails, of zonder perron, blijft toch een station?
Wat is dat, de essentie van een station?