Een foto van een boom die weg is? Een gedicht over een liefde die niet heeft bestaan? De leegte die bepalend is voor de vorm? Dat doet toch wel denken aan de beginregels van de Tao. Ook al is de boom weg in zijn substantie, de beleving van de boom, zijn atma, zijn chi, dat is allemaal toch nog ergens? Tijd en ruimte zijn slechts een voor de mens noodzakelijke illusie. De boom blijft!